De eenvoud is de richting waar de moderne gehaaste mens naar snakt. Vermoed ik meer en meer. In een complexe wereld ben ik zoek naar die eenvoud. De schat ligt begraven bij het stilstaan, spelen, creëren en echte aandacht.
Hoe kom ik bij die schat? Door minder te doen. Minder te willen. Het laten gebeuren met verantwoordelijkheid voor jezelf. Dat is tegen onze conditionering van ‘meer en complexer’ in.
Als je dan niks doet… Voelt dat best gek en anders. Ik vind dat een uitdaging, niks doen, lummelen. Ik kom mijzelf hard tegen, precies de bedoeling. 🫣🫶🏻 Er dwars doorheen.
Altijd op zoek naar meer is de valkuil die je voor jezelf graaft. En paradoxaal is graven de weg naar de schat. Welke kant graaf je? Naar binnen of naar buiten? Dat maakt een groot verschil.
Het is complex. Het leven. De eenvoud zorgt voor een tegenhanger die nodig is om te leven in connectie met jouw volledige zelf. Wat betekent voor jou een-fout, o nee, eenvoud?