Ouder zijn is opnieuw leren vallen en loslaten

Mijn ouders steunden mij in wat ik leuk vond. Altijd en onvoorwaardelijk. Dat gaf mij de ruimte om te kiezen waar ik blij van werd. Een belangrijk moment daarin was na de middelbare school: ik koos voor de Haagse Academie voor Lichamelijke Opvoeding, een topkeuze op dat moment voor mij.

Ik weet dat vrienden van mij kozen voor iets “waar werk in was” of iets algemeens, omdat ze geen idee hadden. Ik ben dankbaar voor de vrijheid die ik kreeg in dat deel van het opgroeien: de ruimte om mijn passie te volgen: spelen en bewegen. Uiteindelijk wil ieder mens keuzes maken die dichtbij zichzelf liggen.

Hoe belangrijk dat is, besef ik pas echt sinds ik zelf ouder ben. De ruimte om jezelf te mogen zijn, te doen wat je leuk vindt en te ontdekken wie je bent , in verbinding met jezelf en je omgeving.

De invloed van ouders is groot, niet omdat ze bepalen wie hun kind wordt, maar omdat ze de ruimte kunnen scheppen waarin het kind zichzelf mag ontdekken. Hoe meer we als ouder proberen controle te houden, hoe groter de kans dat we de natuurlijke ontwikkeling juist belemmeren.

Jan Geurtz beschrijft dit treffend in het boek ‘Einde van de opvoeding’. Volgens hem is veel van wat we “opvoeding” noemen, in wezen een poging om onze eigen angsten en overtuigingen te bevestigen of te compenseren via het kind. We proberen onze kinderen te beschermen of te vormen, maar vaak projecteren we onbewust onze eigen onverwerkte pijn of verlangens. In plaats van vrij te laten, willen we sturen, uit liefde, maar ook uit angst.

K.M. Hamaker-Zondag gaat in het boek ‘Het projectiemechanisme in de praktijk’ dieper in op datzelfde proces. Zij laat zien hoe we in de ander en dus ook in ons kind eigenschappen en gevoelens terugzien die we in onszelf (nog) niet kunnen dragen. Onze kinderen spiegelen ons niet om lastig te zijn, maar om ons te helpen bewust te worden van wat in ons leeft.

Vanuit dat besef verandert opvoeden in iets heel anders. Dat merkte ik deze zomer maar al te goed. Ik had zo hard gewerkt om op een verantwoorde manier te zorgen voor mijn gezin, dat ik vergat voor mezelf te zorgen, mezelf te zien in mijn eigen behoefte. Mijn emmer liep flink vol. Ik kreeg een hardnekkige blessure en mijn hoofd was steeds bezig met het volgende… het volgende… het volgende. Dat is niet ontspannen, niet aanwezig zijn in het moment. Ik had duidelijk iets te leren in loslaten van controle (naar de toekomst) en durven achterover te leunen (lees ontspanning).

Opvoeden gaat niet langer om controle of beheersen, maar om zien, zorgen en ondersteunen.

Ouderschap wordt dan een oefening in bewustwording: zorg en liefde bieden, zonder te willen vormen. Mijn ouders deden dat op een verbindende manier naar mij toe naarmate ze ouder werden. Dat zorgden voor veel vertrouwen om te mogen vallen en opnieuw staan.

Loop je ook tegen bepaalde thema’s aan in je leven? Heb je behoefte om te delen?

Wees welkom bij één buitencoaching van mij (mail naar info@vaaren.nl)of een mannenavond Free Flow op 20 november of zin om te spelen in zee met de Blue Mind Herfsteditie op 18 november.

Check Vaaren.nl/blog voor alle info.