Spiegels. Het leven, de buitenwereld, is een grote spiegel van jouw binnenwereld. Hoe ga je om met tegenslagen en/of conflicten bijvoorbeeld?
Herken je patronen?
Poeh, ik duik het liefst weg. Of ik ga er vol tegenin. In het oordeel. Ik raak in mijn kop. Of ik raak uit contact. Herkenbaar?
Ik heb geleerd (en ben aan het leren) dit gedrag bij mijzelf te doorzien. Soms is het pas later dat ik mijn gedrag opmerk, en soms kan ik in het moment ermee werken. Heej, hier schiet ik in een patroon!
De uitdaging is het leren ‘zijn’ met mijn gevoel. Zonder aanpassing, en op een geweldloze en compassievolle manier. Check het werk van Rosenberg over ‘geweldloze communicatie’ of de aanpak van Juno Burger. Inspirerende materie.
Er komt ruimte als ik mijn ‘bad’ vibes toelaat. De kunst is mijn binnenwereld naar buiten te brengen. Mijn keel heeft lang dicht gezeten. De plek van expressie. Het tegenovergestelde is depressie, dat zorgt voor alles inhouden, inslikken of opkroppen namelijk. Niet functioneel.
Die ‘uiting’ is mijn weg, oa door zoiets te posten. Te zingen, te dansen, te schudden (eeuwenoud gebruik om los te laten), te schreeuwen🫢🤨 of te sporten.
Ik heb ervaren door coaching, zweethutsessies en therapeutische sessies te werken aan mijn gevoel. Dat gevoel is gekoppeld aan mijn kompas. Daar zit mijn wijsheid. Het geeft mij richting en vertrouwen.
Uiteindelijk zit er in de weerstand de ruimte tot groei. Alle wrijving of ongemak is een weg om te groeien. Zie het niet als falen, wijs het niet af. Wees dankbaar dat het een kans is. Kijk in de spiegel en check jezelf met een beetje meer vriendelijkheid en een open houding. ✌🏼🫶🏻