De drive om mijzelf uit te spreken wordt steeds groter. Lekker gevoel ook en spannend. Ik kan dit voelen in mijn lichaam. Vooral in mijn keel. Hoe super intelligent is dat lijf dan ook. Fascinerend toch? Het lijf geeft bij mij al zo lang het signaal af om mij uit te spreken. Ik wist dit lange tijd goed af te dekken. Ik vertel in vogel vlucht een kort verhaal over mijn reis 'van hard naar hart spreken'.
Je hebt praten, gebakken lucht, meepraten, lullen, ouwehoeren, 'hard spreken' zoals ik het noem. Allemaal prima. Heerlijk zelfs om het lekker luchtig te houden op een verjaardag of in de kroeg. Ik ben niet een enorme prater, maar ik kon en kan prima wat meepraten. Daarbij is mijn neiging om vooral met de ander mee te bewegen.
Lange tijd was 'dit meepraten' mijn strategie. De strategie om mij veilig te voelen en de eventuele confrontatie uit de weg te gaan. De echte uiting van mijn binnenwereld slikte ik vaak in (lees keel samengeknepen), het was te grootst, te kwetsbaar. In mijn beleving… Ik wilde vooral aardig gevonden worden. De onderliggende angst voor afwijzing was de bron van dit alles.
Herken je dit? Woorden inslikken wat je echt wilt delen? Niet je shit of ongemak durven delen? Of nee durven zeggen, altijd ja zeggen?
Ik noemde hierboven de termen ‘hart spreken’ en 'hard spreken. Die kwam zo uit het toetsenbord rollen, toen ik dit stuk schreef. Hiermee wil ik een onderscheid maken. Hart spreken is niet rationeel. Het zijn niet de feitjes opdreunen. Het komt niet uit een boek of van het nieuws. Hart spreken komt van binnenuit. Je kunt het voelen. Het is echt. Voelbaar. Er is geen speld tussen te krijgen. Het is een manier van praten waar je niet over na hoeft te denken. Het voelt vrij.
Dit vrije gevoel. Dat is key en moest ik stapsgewijs leren te uiten. Expressie is naar buiten, depressie is naar binnen. Je vrij durven uiten is een spannend proces. Dat is precies waar je moet zijn, leerde ik in Coachopleiding bij het Coachcenter.
Vrijheid vs onvrijheid is nogal een ding in mijn leven. Een groot thema. Het gevoel van vrijheid is voor mij het hoogste goed. Vrijheid is voor mij gekoppeld met vrij uit spreken, hart spreken dus. Het hart ontstijgt hiermee de dualiteit, dus het hoofd, het ego, het afgescheiden deel eigenlijk.
Op 15 jarige leeftijd doorbrak ik de gebaande paden van een kerkelijke opvoeding. Ik sprak mij voor het eerst uit naar mijn ouders in het zeggen van een "nee, ik ga niet meer mee naar de kerk. Nu ga ik het op mijn manier doen.” Het was voor mij een stap uit een systeem, op weg naar mijn eigen vrijheid. Mijn eigen waarheid ook.
Ik veroordeel daarmee niet een geloofsovertuiging. Iedereen heeft zijn eigen pad te lopen en is vrij in zijn ziens -en levenswijze. Ik heb respect voor ieder individu. Het is een rijkdom om je eigen perspectief te leren ontdekken. Dat is mijn ervaring. Dat maakt ons menszijn juist zo lekker divers. Diversiteit is stabiliteit in de natuur.
Achteraf heeft die begrenzing op 15 jarige leeftijd mijn leven radicaal veranderd. Het zorgde ervoor dat ik mijn eigen vrije plek in de wereld kon gaan innemen. Een voorbeeld was dat mijn relatie met mijn ouders veranderden naar een respectvolle warme relatie. Ik ging mijn eigen ding doen als puber. Mijn ouders lieten mij gaan, daar ben ik ze erg dankbaar om. Laat die kids lekker gaan joh! :)
Ik leerde mondjes maat mij uit te spreken na mijn puberteit. Ik had hier hulp bij nodig van andere leermeesters. Vooral was ik aangetrokken door mannen die ergens voor stonden. Ik keek af, en leerde veel over hun uitgesprokenheid en grote leiderschapskwaliteiten. Ergens ECHT voor staan.
Een sprong voorwaarts. Corona brak uit. De 'onvrije' wereld werd dramatisch zichtbaar en voelbaar. Een tijd dat de mond gesnoerd werd van individuen, schuld en schaamte lag op de loer om je uit te spreken. En in die tijd leven we nu nog steeds. Een deels onvrije wereld gebaseerd op angst. Ik doe er niet meer aan mee.
De laatste jaren is er veel censuur, er wordt maar al te graag een eenzijdig verhaal verkondigd. Het doet mij zo denken aan de kerk waar ik vroeger in zat. Waar ook 1 waarheid werd gepredikt, ik voelde daar vooral de manipulatie en onvrijheid op die plek. Dit was precies wat mij in covid tijd triggerde.
De 15 jarige rebel kwam los en die kon ik meenemen in C tijd. De uitnodiging was er om wederom mijn eigen pad te gaan lopen. Nee zeggen waar dat zo voelde. Ik deed zelfonderzoek, ik nam mijn eigen verantwoordelijkheid en ik was en ben vrij(er) in denken en doen.
De afgelopen jaren zijn turbulent geweest op micro en macro niveau. En nu ik dit schrijf, kan ik de spanning in mijn lijf voelen om dit te delen met de wereld om mij heen. Het raakte mij namelijk diep, die onvrije wereld. Die zit ook in mij. Ik kan de angst erachter voelen. En ik voel ook het diepe verlangen naar een vrijere wereld waar er ruimte is voor ieder individu. En die is er ook, als je ervoor kiest vanuit liefde (hart).
Hier ben ik. Ik spreek mij uit over het thema vrijheid vanuit het hart. Ik nodig jou uit om hetzelfde te doen op je eigen wijze en met een open houding naar een ander toe. Wees welkom met jouw verhaal, die mag vertelt worden. En zeg eens nee, wanneer je die automatische ja wil gaan zeggen... :)