Onze voorouders.
Zijn we die niet vergeten? Wat is hun plek in ons systeem? Wat dragen we van hun mee? Worden ze gezien?
In deze blog wil ik pleiten dat er stil gestaan mag worden bij onze voorouders. Onze cultuur zet het belang van onze roots niet in het licht. Vanuit een systemisch oogpunt is dit belangrijk. Dat betekent dat de voorouders erkent worden, ze worden gezien (hun pijn, struggles etc) en we ze eren. Hierdoor aanvaarden we ons lot als nazaten.
Zie de metafoor van een boom. Onze voorouders zijn de wortels waar de mens uit voort leeft. Onze wortels niet zien, is een leven zonder echt gegrond te zijn. De verbondenheid voelen van deel uit maken van het grotere systeem brengt je meer in de stroom van het leven.
Wat is het sysyemische perspectief?
De systemische benadering biedt een waardevol perspectief dat ons in staat stelt om zowel de zichtbare als verborgen dynamieken, patronen en mechanismen binnen een systeem te ontrafelen, zonder daarbij te oordelen.
Door middel van methoden zoals (familie)opstellingen, kunnen we op een dieper niveau de complexe interacties tussen de elementen in het systeem verkennen.
Deze verkenning resulteert in een herstel van balans, versterking van krachten en een hernieuwde flow, waardoor de natuurlijke stroming binnen het systeem weer op gang komt. Deze benadering kan een waardevolle toevoeging zijn bij het verkennen van de dynamiek van voorouders binnen familieverbanden.
Wat levert deze voorouderlijke systemische beweging op?
Ik deel mijn perspectief en ervaringen. De afgelopen jaren heb ik geleerd over mijn systeem van herkomst. Ik heb zooi dat niet van mij was losgelaten. Ik heb beter geleerd te begrijpen wat van mij is en wat van een ander. Ik ben steviger op mijn plek, geworteld, gaan staan in het grotere familiesysteem.
"Het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen."zegt filosoof Kierkegaard. Die zin achtervolgt mij de afgelopen jaren.
Generaties lang is er overdracht geweest. Overdracht van het postieve en het negatieve. Transgenerationeel trauma is de donkere kant. Kennen we niet allemaal de doofpot? De familie geheimen. De onuitgesproken zaken. De trauma's die niet zijn aangekeken door vorige generaties.
Vorige generaties hebben vaak niet de ruimte gevoeld om de struggles van het leven een plek te geven. De kerk en de Tweede Wereldoorlog speelden oa een grote rol in het collectieve traumaveld van onze voorouders.
Check het werk over trauma's van regressie therapeut Maarten Oversier of Els van Steijn met het mooie boek 'de Fontein' bijvoorbeeld of van Joods Amerikaans traumaspecialist Gabor Maté. Of het werk van Dr. Peter Levine om te leren trauma's herkennen en los te laten.
En dat traumaveld speelt zich vandaag de dag af. Kijk naar de vele conflicten, de systemen die niet werken, de geschiedenis herhaalt zich op een zeer pijnlijke manier keer op keer... En wat is onze neiging? Iemand anders lost het op voor ons. De overheid, een guru, een vader of moederfiguur. We zijn geconditioneerd om het bij een ander of een systeem te halen.
Als een mens verantwoordelijkheid kan nemen over het eigen leven, kan reflecteren, kan delen, kan voelen, kan verstillen, kan erkennen en kan herkennen. Dan kan het trauma gezien en gevoeld worden. En losgelaten. Er vindt heling plaats.
Regressie therapie, systemisch werk, delen met een ander of sjamanistisch werk zijn tal van manieren om hieraan te werken. We hebben hulp nodig om de shit los te laten. We zeulen het mee en het houdt ons gevangen in slachtofferschap.
De natives over de hele wereld spreken met veel eerbied over de generaties voor hun. Het leven draait in cirkels, het medicijnwiel staat hier symbool voor.. En de elementen en thema's die daarbij horen. Het noorden is bijvoorbeeld waar de voorouders zijn, de kant waar het donker is. Waar de wijsheid is.
In systemisch werk en andere vormen van innerlijk werk ben ik mij gaan verbinden met mijn voorouders. Heel vet dat we in staat zijn om die reis te maken naar onze voorouders. Een reis in verbinding met jezelf naar andere plekken.
In het terugkijken, je gedrag onder de loep te nemen, herken je patronen en komen de inzichten. Een goede therapeut, sjamaan of coach kan je daarbij helpen. Ik ben ervan overtuigt dat ieder mens die open staat, verantwoordelijkheid kan nemen en zichzelf wil onderzoeken dit kan. Als we maar durven te voelen, open staan en ons hoofd tot bedaren brengen.
Gisteren had ik een sessie om in de lijn van voorouders te stappen. Ik mocht zeven stappen terug maken, zeven generaties terugstappen en voelen. Aan het einde van de rit voelde ik een warme tinteling over mijn rug. Ik voelde diepe verbondenheid met mijn mannelijke lijn. They got me back. Aho Mitakuye Oyasin. Dit betekent we zijn allen verbonden met elkaar. Dat voelt vrij en geworteld.